Galasiërs 2:11-14 - Wanneer die Evangelie aangeval word, gaan ons verder en smoor die dwaling in die kiem
INLEIDING
Wie se eer is vir jou belangrik? Of anders gestel: wie vrees jy meer – mense of God?
In Gal. 2:11-14 lees ons hoe die vrees vir mense die deur oopgemaak het vir dwaling om in ‘n gemeente in te sluip, maar ook deur die genade van die Here, hoe daardie deur ook vinnig toegemaak was deur die ontbloting van die dwaling.
Die apostel Paulus wys vir ons in sy brief aan die Galasiërs hoe ons te werk moet gaan wanneer die Evangelie aangeval word. In hierdie verse plaas hy die klem onder die inspirasie van die Heilige Gees dat daar nie met dwaling gespeel word nie, maar dat dwaling in die kiem gesmoor moet word. Dit doen hy aan die hand van drie tonele:
· Toneel 1: Petrus se optrede saam met die nie-Joodse gelowiges
· Toneel 2: Petrus se optrede wanneer die Joodse gelowiges kom
· Toneel 3: Paulus se reaksie op Petrus se optrede
TONEEL 1: PETRUS SE OPTREDE SAAM MET DIE NIE-JOODSE GELOWIGES
In Gal. 2:12 vertel Paulus hoe Petrus saam met die nie-Joodse gelowiges in die gemeente van Antiochië geëet het. Hierdie is ‘n belangrike stelling, aangesien die Jode gewoonlik nie saam met die nie-Jode geëet het nie. Die rede hiervoor was dat die Jode die nie-Jode as “onrein” beskou het en daarom nie deur kontak met hulle self onrein wou word nie.
Maar die Here het aan Petrus in Hand. 10:9-16 daarop gewys dat Hyself hierdie onderskeid opgehef het. Petrus het hom op daardie stadium in die stad Joppe bevind. Terwyl hy gebid het, het hy ‘n visioen gesien van die doek wat neerdaal uit die hemel met allerlei onrein diere daarin. Hy het ook ‘n stem gehoor wat sê: “Kom Petrus, slag en eet.” (Hand. 10:13) Hiervan wou Petrus niks weet nie, maar die stem het weer gesê: “Wat God rein verklaar het, mag jy nie onrein ag nie.” (Hand. 10:15). Later het Petrus besef wat hierdie visioen beteken toe hy aan huis van Kornelius, ‘n Romeinse kaptein, was. Sy openingswoorde van sy preek in die huis van Kornelius vind ons in Hand. 10:28: “Julle weet dat ‘n Jood nie met iemand van ‘n ander volk mag omgaan of by hom in die huis mag kom nie, maar God het vir my gewys dat ek geen mens as onheilig of onrein mag beskou nie.”
Dus, later toe Petrus in Antiochië kom, het hy ook nie geskroom om saam met die gelowiges uit die nie-Jode te eet nie. Hy het verstaan dat die genade van die Here nie net beperk was tot die Joodse volk nie, maar ook uitgekring het na die ander volke toe.
Hier moet ons ook ons eie hart toets: Hoe kyk jy na ander mense? Erken jy dat Christus nie net vir jou en jou volk gesterf het nie; maar ook vir ander mense en die volke waartoe hulle behoort? Kom ons maak dit baie prakties: Sal jy bereid wees om saam met ‘n swart of kleurling of Indiër te eet, as julle broers in die geloof is, of nie?
Maar ten spyte van die feit dat Petrus se denke op hierdie saak reg was, sien ons dat hy tog ook geswig het voor mense in toneel 2.
TONEEL 2: PETRUS SE OPTREDE WANNEER DIE JOODSE GELOWIGES KOM
Gal. 2:12 gaan verder en vertel van hoe daar mense uit die groep van Jakobus hulle gekom het en hoe Petrus en van die ander gelowiges se optrede en houding teenoor die Joodse gelowiges verander het.
Hier moet ons egter op die volgende let. Wanneer Paulus praat van die “mense van Jakobus” moet ons versigtig wees om nie dit wat hierdie mense voorgestaan het, net so toe te skryf aan Jakobus self nie. Ons lees dat hierdie mense “voorstanders van die besnydenis” was. Met ander woorde, hulle het van die nie-Joodse gelowige verwag om besny te word ter wille van verlossing. Maar wanneer ons Jakobus se brief in die Nuwe Testament lees, vind ons geen verwysing na die besnydenis of dat dit nog moes plaasvind nie. Dus, hierdie was waarskynlik mense wat hulle geskaar het by Jakobus hulle en selfs dat posisies van leierskap gehad het, maar ‘n valse evangelie voor gestaan het.
Wat egter belangriker is om raak te sien, is hoe Petrus, Barnabas en van die ander gelowiges se optrede verander het. Ons lees: “... Maar toe dié mense daar aankom, het hy (Petrus) hom onttrek en hom eenkant begin hou, omdat hy bang was vir die voorstanders van die besnydenis.” (Gal. 2:12). En dan sien ons dat die ander Joodse gelowiges Petrus se voorbeeld hierin gevolg het, onder andere ook Barnabas wat saam met Paulus se eerste sendingreis onder die heidene onderneem het (Gal. 2:13; vgl. ook Hand. 13:1-4).
Wat sien ons hier gebeur? Alhoewel Petrus geweet het wat reg was, nl. dat God nie onderskeid maak tussen volke in Christus nie; het hy in sy hart die begeerte gehad na die eer van mense, eerder as na die eer van God. Daarom het hy bang geword vir mense en die reaksies van mense; in plaas daarvan dat hy standpunt ingeneem het omdat hy die Here meer vrees. Ons sien dus iets van die sondige hart van die groot apostel na die oppervlak toe kom.
Maar hierin lê daar ook ‘n waarskuwing vir ons: Wie vrees jy meer – mense of vir God? Wie se eer is vir jou meer belangrik – dié van mense of van God? Wie se roem soek jy – die roem van mense of die goedkeuring van God?
Jy sien, die etenstafel was maar net die omstandighede wat die sonde in Petrus se eie hart na vore gebring het; en so is daar ander plekke en omstandighede wat die sonde van jou en my hart na vore bring. Dink vir ‘n oomblik aan een sonde waarmee jy die meeste sukkel en vra vir jouself: Wanneer is hierdie sonde vir my die grootste versoeking? Wat is die omstandighede waarin ek die maklikste toegee vir versoeking?
Wat ons egter ook hier moet raaksien is dat Petrus se vrees vir mense die deur vir dwaling oop gemaak het. Sy optrede het gewig gegee aan die argumente van julle wat sê dat ons deur die onderhouding van die wet gered moet word en dat Christus nie genoeg is nie. So stroom daar vandag steeds dwaling in talle gemeente is omdat die Vrees vir mense die deurwag is; eerder as die Vrees vir God.
Tog sien ons ook deur die genade van die Here dat Paulus nie stil bly nie.
TONEEL 3: PAULUS SE REAKSIE OP PETRUS SE OPTREDE
In Gal. 2:14 spreek Paulus hierdie sondige optrede van Petrus en die ander gelowiges aan.
Dink vir ‘n oomblik aan wie die persoon is wat hier opstaan om te praat: dit is Paulus, die Fariseër! Hierdie is die man wat eens op ‘n tyd in sy ywer vir die wet en die oorgelewerde gebruike die kerk wou uitwis. Hy staan op en wys uit dat die besnydenis en die Joodse gebruike geen krag het nie en daarom nie die oorsaak mag wees vir die optrede van Petrus hulle nie.
In sy vrae aan Petrus kom ontbloot hy die sonde van die hart: As jy wat ‘n Jood is nie meer aan hierdie gebruike hou nie, waarom verwag jy dat nie-Jode dit moet nakom? Petrus jou vrees vir mense maak van jou ‘n skynheilige! Jy verkondig een ding, maar jou optrede sê iets anders.
Wat Paulus besig was om hier uit te wys, is dit: die Joodse gebruike het geen krag om iemand te verlos nie, en daarom mag niemand gedwing word om dit na te kom nie. Kom ons kom na vandag se situasie toe. Net omdat iemand ander gebruike het as ons, beteken dit nie dat hulle verlore is nie. Bv. aanbiddingwyses, ja, daar is duidelike riglyne in die Skrif wanneer dit kom by aanbidding en nie alles wat vandag bekend staan as “aanbidding” is aanbidding van die Here nie; maar kom ons gestel twee gemeentes kom al die beginsels van die Skrif na en die een kies om net psalms te sing en die ander psalms en geestelike liedere, dan is beide aanvaarbaar vir die Here. Maar as die gemeente wat psalms en geestelike liedere sing aan die gemeente wat net psalms sing sê dat hulle ook geestelike liedere moet sing, anders is hulle nie gered nie; maar hulle van aanbidding ‘n plus by die verlossingswerk van Christus. So is daar baie gebruike wat in gemeentes en tradisies wat nie verkeerd is nie; maar dit mag nooit ‘n voorwaarde vir verlossing word nie.
Ons word immers alleen op één manier verlos, en dit is deur die verlossingswerk van Jesus Christus aan die kruis op Golgota, deur sy opstanding uit die dood en deur die krag van die Heilige Gees wat ons tot die nuwe geestelike lewe wek. Hierdie is die Evangelie, en enige iets anders wat bygevoeg word naas die kruis vir verlossing is ‘n valse evangelie wat in die kiem gesmoor en uit die gemeente verwyder moet word.
SLOT
Om af te sluit, as Christus jou Verlosser is, dan hoef jy geen mens te vrees nie. Hy is groter en sterker as enige mens. Maar dikwels vrees ons mense omdat ons vergeet wie Christus is. Daarom moet ons deur die bestudering van die Woord keer op keer daarvan herinner word dat hierdie Jesus die Seun van God is wat vir jou en my mens geword het, ons straf gedra het en vir ons die dood oorwin het. Hiervoor is ons lojaliteit verskuldig aan Hom, nie aan mense nie. Want dis wanneer ons mense eerder vrees, dat ons die kudde van die Opperherder in gevaar stel, deur die hekke oop te maak vir die wrede wolwe van dwaling ... en dit mag ons nooit doen nie. Mag die Here ons Verlosser ons die krag geen om staande te bly voor mense, sodat ons mag kniel voor ons God en Here. Amen.
Galasiërs 2:11-14 - Wanneer die Evangelie aangeval word, gaan ons verder en smoor die dwaling in die kiem
INLEIDING
Wie se eer is vir jou belangrik? Of anders gestel: wie vrees jy meer – mense of God?
In Gal. 2:11-14 lees ons hoe die vrees vir mense die deur oopgemaak het vir dwaling om in ‘n gemeente in te sluip, maar ook deur die genade van die Here, hoe daardie deur ook vinnig toegemaak was deur die ontbloting van die dwaling.
Die apostel Paulus wys vir ons in sy brief aan die Galasiërs hoe ons te werk moet gaan wanneer die Evangelie aangeval word. In hierdie verse plaas hy die klem onder die inspirasie van die Heilige Gees dat daar nie met dwaling gespeel word nie, maar dat dwaling in die kiem gesmoor moet word. Dit doen hy aan die hand van drie tonele:
· Toneel 1: Petrus se optrede saam met die nie-Joodse gelowiges
· Toneel 2: Petrus se optrede wanneer die Joodse gelowiges kom
· Toneel 3: Paulus se reaksie op Petrus se optrede
TONEEL 1: PETRUS SE OPTREDE SAAM MET DIE NIE-JOODSE GELOWIGES
In Gal. 2:12 vertel Paulus hoe Petrus saam met die nie-Joodse gelowiges in die gemeente van Antiochië geëet het. Hierdie is ‘n belangrike stelling, aangesien die Jode gewoonlik nie saam met die nie-Jode geëet het nie. Die rede hiervoor was dat die Jode die nie-Jode as “onrein” beskou het en daarom nie deur kontak met hulle self onrein wou word nie.
Maar die Here het aan Petrus in Hand. 10:9-16 daarop gewys dat Hyself hierdie onderskeid opgehef het. Petrus het hom op daardie stadium in die stad Joppe bevind. Terwyl hy gebid het, het hy ‘n visioen gesien van die doek wat neerdaal uit die hemel met allerlei onrein diere daarin. Hy het ook ‘n stem gehoor wat sê: “Kom Petrus, slag en eet.” (Hand. 10:13) Hiervan wou Petrus niks weet nie, maar die stem het weer gesê: “Wat God rein verklaar het, mag jy nie onrein ag nie.” (Hand. 10:15). Later het Petrus besef wat hierdie visioen beteken toe hy aan huis van Kornelius, ‘n Romeinse kaptein, was. Sy openingswoorde van sy preek in die huis van Kornelius vind ons in Hand. 10:28: “Julle weet dat ‘n Jood nie met iemand van ‘n ander volk mag omgaan of by hom in die huis mag kom nie, maar God het vir my gewys dat ek geen mens as onheilig of onrein mag beskou nie.”
Dus, later toe Petrus in Antiochië kom, het hy ook nie geskroom om saam met die gelowiges uit die nie-Jode te eet nie. Hy het verstaan dat die genade van die Here nie net beperk was tot die Joodse volk nie, maar ook uitgekring het na die ander volke toe.
Hier moet ons ook ons eie hart toets: Hoe kyk jy na ander mense? Erken jy dat Christus nie net vir jou en jou volk gesterf het nie; maar ook vir ander mense en die volke waartoe hulle behoort? Kom ons maak dit baie prakties: Sal jy bereid wees om saam met ‘n swart of kleurling of Indiër te eet, as julle broers in die geloof is, of nie?
Maar ten spyte van die feit dat Petrus se denke op hierdie saak reg was, sien ons dat hy tog ook geswig het voor mense in toneel 2.
TONEEL 2: PETRUS SE OPTREDE WANNEER DIE JOODSE GELOWIGES KOM
Gal. 2:12 gaan verder en vertel van hoe daar mense uit die groep van Jakobus hulle gekom het en hoe Petrus en van die ander gelowiges se optrede en houding teenoor die Joodse gelowiges verander het.
Hier moet ons egter op die volgende let. Wanneer Paulus praat van die “mense van Jakobus” moet ons versigtig wees om nie dit wat hierdie mense voorgestaan het, net so toe te skryf aan Jakobus self nie. Ons lees dat hierdie mense “voorstanders van die besnydenis” was. Met ander woorde, hulle het van die nie-Joodse gelowige verwag om besny te word ter wille van verlossing. Maar wanneer ons Jakobus se brief in die Nuwe Testament lees, vind ons geen verwysing na die besnydenis of dat dit nog moes plaasvind nie. Dus, hierdie was waarskynlik mense wat hulle geskaar het by Jakobus hulle en selfs dat posisies van leierskap gehad het, maar ‘n valse evangelie voor gestaan het.
Wat egter belangriker is om raak te sien, is hoe Petrus, Barnabas en van die ander gelowiges se optrede verander het. Ons lees: “... Maar toe dié mense daar aankom, het hy (Petrus) hom onttrek en hom eenkant begin hou, omdat hy bang was vir die voorstanders van die besnydenis.” (Gal. 2:12). En dan sien ons dat die ander Joodse gelowiges Petrus se voorbeeld hierin gevolg het, onder andere ook Barnabas wat saam met Paulus se eerste sendingreis onder die heidene onderneem het (Gal. 2:13; vgl. ook Hand. 13:1-4).
Wat sien ons hier gebeur? Alhoewel Petrus geweet het wat reg was, nl. dat God nie onderskeid maak tussen volke in Christus nie; het hy in sy hart die begeerte gehad na die eer van mense, eerder as na die eer van God. Daarom het hy bang geword vir mense en die reaksies van mense; in plaas daarvan dat hy standpunt ingeneem het omdat hy die Here meer vrees. Ons sien dus iets van die sondige hart van die groot apostel na die oppervlak toe kom.
Maar hierin lê daar ook ‘n waarskuwing vir ons: Wie vrees jy meer – mense of vir God? Wie se eer is vir jou meer belangrik – dié van mense of van God? Wie se roem soek jy – die roem van mense of die goedkeuring van God?
Jy sien, die etenstafel was maar net die omstandighede wat die sonde in Petrus se eie hart na vore gebring het; en so is daar ander plekke en omstandighede wat die sonde van jou en my hart na vore bring. Dink vir ‘n oomblik aan een sonde waarmee jy die meeste sukkel en vra vir jouself: Wanneer is hierdie sonde vir my die grootste versoeking? Wat is die omstandighede waarin ek die maklikste toegee vir versoeking?
Wat ons egter ook hier moet raaksien is dat Petrus se vrees vir mense die deur vir dwaling oop gemaak het. Sy optrede het gewig gegee aan die argumente van julle wat sê dat ons deur die onderhouding van die wet gered moet word en dat Christus nie genoeg is nie. So stroom daar vandag steeds dwaling in talle gemeente is omdat die Vrees vir mense die deurwag is; eerder as die Vrees vir God.
Tog sien ons ook deur die genade van die Here dat Paulus nie stil bly nie.
TONEEL 3: PAULUS SE REAKSIE OP PETRUS SE OPTREDE
In Gal. 2:14 spreek Paulus hierdie sondige optrede van Petrus en die ander gelowiges aan.
Dink vir ‘n oomblik aan wie die persoon is wat hier opstaan om te praat: dit is Paulus, die Fariseër! Hierdie is die man wat eens op ‘n tyd in sy ywer vir die wet en die oorgelewerde gebruike die kerk wou uitwis. Hy staan op en wys uit dat die besnydenis en die Joodse gebruike geen krag het nie en daarom nie die oorsaak mag wees vir die optrede van Petrus hulle nie.
In sy vrae aan Petrus kom ontbloot hy die sonde van die hart: As jy wat ‘n Jood is nie meer aan hierdie gebruike hou nie, waarom verwag jy dat nie-Jode dit moet nakom? Petrus jou vrees vir mense maak van jou ‘n skynheilige! Jy verkondig een ding, maar jou optrede sê iets anders.
Wat Paulus besig was om hier uit te wys, is dit: die Joodse gebruike het geen krag om iemand te verlos nie, en daarom mag niemand gedwing word om dit na te kom nie. Kom ons kom na vandag se situasie toe. Net omdat iemand ander gebruike het as ons, beteken dit nie dat hulle verlore is nie. Bv. aanbiddingwyses, ja, daar is duidelike riglyne in die Skrif wanneer dit kom by aanbidding en nie alles wat vandag bekend staan as “aanbidding” is aanbidding van die Here nie; maar kom ons gestel twee gemeentes kom al die beginsels van die Skrif na en die een kies om net psalms te sing en die ander psalms en geestelike liedere, dan is beide aanvaarbaar vir die Here. Maar as die gemeente wat psalms en geestelike liedere sing aan die gemeente wat net psalms sing sê dat hulle ook geestelike liedere moet sing, anders is hulle nie gered nie; maar hulle van aanbidding ‘n plus by die verlossingswerk van Christus. So is daar baie gebruike wat in gemeentes en tradisies wat nie verkeerd is nie; maar dit mag nooit ‘n voorwaarde vir verlossing word nie.
Ons word immers alleen op één manier verlos, en dit is deur die verlossingswerk van Jesus Christus aan die kruis op Golgota, deur sy opstanding uit die dood en deur die krag van die Heilige Gees wat ons tot die nuwe geestelike lewe wek. Hierdie is die Evangelie, en enige iets anders wat bygevoeg word naas die kruis vir verlossing is ‘n valse evangelie wat in die kiem gesmoor en uit die gemeente verwyder moet word.
SLOT
Om af te sluit, as Christus jou Verlosser is, dan hoef jy geen mens te vrees nie. Hy is groter en sterker as enige mens. Maar dikwels vrees ons mense omdat ons vergeet wie Christus is. Daarom moet ons deur die bestudering van die Woord keer op keer daarvan herinner word dat hierdie Jesus die Seun van God is wat vir jou en my mens geword het, ons straf gedra het en vir ons die dood oorwin het. Hiervoor is ons lojaliteit verskuldig aan Hom, nie aan mense nie. Want dis wanneer ons mense eerder vrees, dat ons die kudde van die Opperherder in gevaar stel, deur die hekke oop te maak vir die wrede wolwe van dwaling ... en dit mag ons nooit doen nie. Mag die Here ons Verlosser ons die krag geen om staande te bly voor mense, sodat ons mag kniel voor ons God en Here. Amen.